Prawidłowa wentylacja pomieszczeń jest najważniejsza w walce z wilgocią w mieszkaniu. Panel kontrolny do ustawiania odpowiedniej wilgotności powietrza. Jaka powinna być wilgoć w domu? Parametry zdrowego powietrza Wilgoć w pokoju pojawia się wtedy, gdy w powietrzu znajduje się za dużo pary wodnej. Zalecany wskaźnik wilgotności w pomieszczeniach zamkniętych to 30-65%, a najlepsze efekty dla zdrowia i samopoczucia daje przedział 40-60%. Taka wilgotność służy nie tylko domownikom, ale także ścianom, meblom, podłogom i przedmiotom znajdującym się w pomieszczeniu (zwłaszcza książkom i ubraniom). Kłopotliwe jest także zbyt suche powietrze w domu. Problem ten najczęściej pojawia się zimą, gdy ogrzewanie pracuje z pełną mocą, a pomieszczenia nie są wietrzone. Poziom wilgotności sięga wtedy nawet blisko 20% i powoduje swędzenie w gardle, wysusza skórę i utrudnia oddychanie. W pozbyciu się tego zjawiska pomoże nawilżacz powietrza. Do wyboru masz modele parowe, ewaporacyjne, ultradźwiękowe i wirnikowe. Zdrowe powietrze to nie tylko odpowiednia wilgotność, ale także temperatura. Zgodnie z zaleceniami w pomieszczeniu mieszkalnym należy utrzymywać ją w przedziale 20-22˚C, a w sypialni – około 18˚C. Jak sprawdzić wilgotność powietrza w domu? W domowych warunkach poziom wilgotności zmierzysz za pomocą higrometru. W sprzedaży znajdziesz urządzenia tradycyjne (zegarowe) i elektroniczne. Drugie są bardziej precyzyjne i wykonują pomiary wilgotności za pomocą wbudowanego czujnika. Dla uzyskania najbardziej wiarygodnych odczytów, pomiary higrometrem wykonaj w różnych pomieszczeniach, nie tylko w tych najbardziej narażonych na wilgoć. Alternatywą dla higrometru może być stacja pogody. Zbyt wysoka wilgotność powietrza powoduje osadzanie się wilgoci na szybach. Oznaki nadmiernej wilgotności powietrza w domu Wilgoć w domu spowodowana jest przez przyczyny wewnętrzne lub zewnętrzne. Pierwsze to codzienne czynności, które sprzyjają powstawaniu pary wodnej – gotowanie, kąpiel, suszenie mokrych ubrań. To także różnego rodzaju awarie i błędy techniczne – zalanie mieszkania, nieszczelna instalacja hydrauliczna oraz źle wykonana termoizolacja ścian, która uniemożliwia odprowadzanie nadmiaru pary wodnej na zewnątrz budynku. Przyczyny zewnętrzne to głównie warunki atmosferyczne. Opady śniegu i deszczu oraz mgła powodują zawilgocenie ścian, a zła izolacja fundamentów sprawia, że woda wnika w mur i przedostaje się do wnętrza domu. Najczęstsze objawy nadmiernej wilgotności to: zaparowane szyby w domu – jedna z pierwszych oznak. Przypomina delikatną mgiełkę pary wodnej, która najpierw pojawia się w dolnej części szyby i przy krawędziach, a z czasem zaczyna zajmować więcej miejsca. Zaparowane okna sprzyjają wystąpieniu zjawiska kondensacji – ciepła para wodna w kontakcie z zimną szybą skrapla się i spływa do ram, powodując ich pleśnienie i gnicie. łuszcząca się farba, wypaczenia na meblach – nadmierna wilgoć w mieszkaniu wnika w powłoki pokrywające ściany i meble, powodując odpadanie farby i tynku oraz odklejanie się tapety. Meble zaczynają pęcznieć i rozklejać się, pojawiają się na nich wybrzuszenia. Drewno (np. parkiet podłogowy) traci swój kształt, na tapicerowanych krzesłach, kanapach i fotelach pojawiają się plamy, przebarwienia i zacieki, a metalowe elementy pokrywa rdzawy nalot. osad i wykwity pleśni na ścianach – typowym objawem są też zielonkawe, brunatne lub ciemne plamy na ścianach. Wnikają głęboko w strukturę ścian i niełatwo je usunąć. Osad najczęściej pojawia się w kuchni i łazience (w kątach, za meblami i przy podłodze), ale zarodniki pleśni łatwo rozsiewają się w powietrzu, zarażając kolejne pomieszczenia. Jak pozbyć się wilgoci? Problem nadmiernej wilgotności zwykle spowodowany jest niewłaściwą pracą systemu wentylacyjnego i zbyt szczelnymi oknami. Jest kilka sposobów na to, jak pozbyć się wilgoci z domu. Przede wszystkim trzeba zacząć od usprawnienia wentylacji i regularnego wietrzenia pomieszczeń. Jeśli czynności te będą nieskuteczne, warto zdecydować się na pochłaniacz wilgoci do domu lub osuszacz powietrza. Prawidłowa wentylacja – jak ją sprawdzić i usprawnić? Sprawna wentylacja umożliwia swobodną wymianę powietrza, usuwanie pary wodnej z domu i odprowadzanie szkodliwych substancji (np. dymu tytoniowego). Jeżeli kanały wentylacyjne nie są skuteczne, oznacza to, że w budynku jest za mała ich liczba, zostały niewłaściwie wykonane lub dom ma zbyt szczelną termoizolację. Przyczyną nieefektywnej wentylacji jest też brak drożności w kanałach oraz umieszczenie ich w nieocieplonej przegrodzie zewnętrznej. Jak sprawdzić wentylację w domu? Działanie wentylacji można łatwo sprawdzić. Test najlepiej wykonać przy dużej różnicy temperatury w domu i na dworze. Do wykonania badania sprawności potrzebujesz kartki papieru (wielkości kratki wentylacyjnej) oraz świeczki lub zapalniczki. Zacznij od sprawdzenia drożności kanałów wentylacyjnych i wydajności nawiewu z zewnątrz, a potem skontroluj przepływ powietrza pomiędzy pomieszczeniami. Na czas wykonywania testu wyłącz wentylatory mechaniczne (okapy). test drożności kanałów wentylacyjnych – w jednym z pomieszczeń w domu uchyl okno i otwórz drzwi, następnie otwórz drzwi w kuchni lub łazience i przyłóż kartkę do znajdującej się tam kratki wentylacyjnej. Jeśli papier przylgnie do kratki, kanał jest drożny. Jeśli nie, przybliż do kartki zapaloną świecę lub zapalniczkę do wentylatora i obserwuj płomień – lekkie odchylenie ognia oznacza słabą drożność w kanale, a brak reakcji świadczy o niedrożności wentylacji. badanie efektywności nawiewu – zamknij wszystkie okna i otwórz drzwi do pomieszczeń, w których są kratki wentylacyjne. Przy każdym kanale wykonaj test z kartką – jeśli papier przylgnie do kratki, nawiew powietrza z zewnątrz jest wystarczający. Jeśli nie, przybliż świeczkę lub zapalniczkę do papieru i obserwuj reakcję ognia – brak odchylenia płomienia świadczy o tym, że nawiew jest zbyt mały, a wentylacja w domu nie spełnia swojej funkcji. kontrola przepływu powietrza między pomieszczeniami – ten test wykonaj, gdy upewnisz się, że pierwsze i drugie badanie potwierdziło drożność kanałów oraz wystarczający nawiew i wywiew powietrza. Zamknij drzwi do łazienki i WC – w tych pomieszczeniach wykonasz badanie przepływu. Do kratki wentylacyjnej przyłóż kartkę. Jeśli papier przylgnie do obudowy, wentylacja jest sprawna. Jeśli odpadnie, przyłóż zapalniczkę lub świecę i obserwuj płomień. Brak odchylenia ognia oznacza, że po zamknięciu drzwi przepływ powietrza pomiędzy pomieszczeniami jest niemożliwy. Warto wtedy podciąć skrzydło drzwiowe, aby utworzyć między jego dolną krawędzią a podłogą szczelinę wielkości ok. 1 cm. Jak poprawić wentylację? Klasyczna wentylacja wykorzystuje grawitację. Do jej usprawnienia niezbędne jest zapewnienie przepływu powietrza pomiędzy pomieszczeniami. W tym celu warto zamontować skrzydła drzwiowe z otworami wentylacyjnymi lub specjalnie wyciętymi krawędziami dolnymi. Dla osiągnięcia najlepszej skuteczności kanały wentylacyjne trzeba umieścić w kuchni, łazience, w pomieszczeniu bez okien (np. w garderobie) oraz w pokoju, który jest oddzielony od najbliższego wywiewu więcej niż dwojgiem drzwi. W kuchni warto wykonać dwa nawiewy – jeden do usuwania powietrza, a drugi odrębny do okapu. Kanały wentylacyjne powinny nie mieć załamań i należy je ocieplić, jeśli przechodzą przez nieogrzewane pokoje. Sposobem na usprawnienie wentylacji jest założenie nawiewników, które regulują strumień powietrza, albo rozbudowanie całego systemu o nawiewniki mechaniczne. Są to urządzenia, które automatycznie dostosowują nawiewy i wywiewy powietrza do wymagań domu i pozwalają na regulację intensywności wentylacji. To funkcjonalne rozwiązanie w pomieszczeniach o wysokim poziomie wilgoci – kuchniach, łazienkach, pralniach i WC. Ciśnienie w kanałach zwiększą też nasady kominowe, które do poprawy ciągu używają siły wiatru. Nieskuteczną wentylację możesz wspomóc elektrycznymi wentylatorami wyciągowymi. Nadają się do montażu we wlocie kanału wentylacyjnego (zamiast kratki) lub w samym kanale. Do pomieszczeń bez wywietrzników można zamontować wentylatory wyciągowe przeznaczone do mocowania w oknach lub ścianie. Pochłaniacze wilgoci Parujące szyby i nadmierną wilgotność wyeliminuje pochłaniacz wilgoci do domu. To urządzenie, które działa samoczynnie i nadaje się do niedużych pomieszczeń. Jego konstrukcja składa się ze zbiornika i wkładu pochłaniającego wilgoć (w postaci kryształków lub tabletek). W trakcie użytkowania wkład się rozpuszcza, a wilgoć (woda) gromadzi się w pojemniku zbiorczym. Pochłaniacz wilgoci z wymiennym wkładem może działać od 2 tygodni do 3 miesięcy (czas zależy od stopnia zawilgocenia mieszkania). Osuszacz powietrza Bardziej zaawansowanym i wydajnym urządzeniem jest osuszacz powietrza. Zależnie od wybranego modelu, może mieć funkcję ogrzewania i chłodzenia powietrza i dobrze sprawdza się w dużych oraz małych pomieszczeniach. Na rynku dostępne są osuszacze: adsorpcyjne – są poręczne, a ich działanie nie jest zależne od temperatury. Sprawdzą się jako osuszacze powietrza do piwnicy, łazienki lub pokoju. Urządzenia absorbują wilgoć z pomieszczenia, skraplają ją i gromadzą w zbiorniku, który trzeba opróżnić po całkowitym napełnieniu. kondensacyjne – ich praca jest najwydajniejsza przy temperaturze nie większej niż 20˚C i wilgotności ok. 75%. Podobnie jak osuszacze adsorpcyjne, pochłaniają wilgoć, przekształcają ją w wodę i transportują do pojemnika. chłodnicze – są skonstruowane z wymienników i parowników. Schładzają powietrze i sprawdzą się jako osuszacze powietrza do łazienki. Sprawdź także: Nawilżacz powietrza, oczyszczacz powietrza czy osuszacz powietrza - jakie powinno być powietrze w domu?